Formatowanie warunkowe w Excelu to bardzo obszerne narzędzie z wieloma możliwościami wizualizacji danych. Jednym z najprostszych jest sposobów jest formatowanie wstawiające do komórki paski danych.
Najprościej można pokazać to na przykładzie.
Załóżmy, że mamy arkusz z średnimi temperaturami powietrza. Zaznaczamy zakres temperatur i na karcie Narzędzia główne wybieramy Formatowanie warunkowe:
Efekt jest widoczny od razu.
Oczywiście takie formatowanie warunkowe można zmienić, dostosowując je do własnych potrzeb. Z menu formatowania warunkowego wybieramy Zarządzaj regułami, odszukujemy wprowadzoną regułą i przechodzimy do jego edycji.
W okienku edycji widać poszczególne opcje do wyboru. Możemy je zmieniać tak, jak nam się podoba.
Po zmianie kolorów, nie zapominajmy o wartościach ujemnych.
W pliku Excela czasami pojawia się konieczność wstawienia zdjęć. Ubocznym skutkiem tego jest jednak znaczne powiększenie rozmiaru pliku. Co można zrobić w takim przypadku? Wskazana jest kompresja wstawionych obrazków.
Typ logiczny.
Przyjmuje dwie wartości: True – prawda False – fałsz
Integer
typ całkowity.
Obejmuje liczby całkowite z zakresu -32 768 do 32 767
Long
Typ całkowity długi.
Obejmuje liczby całkowite z zakresu -2 147 483 648 do
2 147 483 647
Currency
Typ wautowy.
Obejmuje liczby rzeczywiste z 15 cyfr przed i 4 po przecinku
Single
Typ rzeczywisty pojedynczej precyzji.
Obejmuje liczby rzeczywiste z zakresu:
od -3.402823 E38 do -1.401298E-45
oraz od 1.401298E-45 do 3.402823E38
Double
Typ rzeczywisty podwójnej precyzji.
Obejmuje liczby rzeczywiste z zakresu:
od -1.79769313486231E308 do -4.94065645841247E-324 oraz od 4.94065645841247E-324 do 1.79769313486232E308
Date
Typ daty.
Obejmuje daty od 1 stycznia 100r. do 31 grudnia 9999r.
String
Typ łańcuchowy często nazywany także tekstowym.
Obejmuje znaki z klawiatury – może ich być od zera do 2 bilionów
Variant
Typ ogólny.
Zadeklarowanie zmiennej jako typ Variant jest w zasadzie jednoznaczne z brakiem deklaracji typu. Dostęp do danych jest jednak dłuższy i spowalnia program.
Przed nami rok wyborczy -z pewnością więc może się przydać oparty o metodę D’Hondta kalkulator wyborczy. Oczywiście w Excelu. Nie zawiera makr i kodu VBA.
Plik jest do pobrania tu:
kliknij obrazek, aby zobaczyć go w większej rozdzielczości
Do wypełnienia są żółte pola. W komórce D1 wpisujemy liczbę mandatów do podziału, w komórkach C4:M4 – T lub N dla oznaczenia koalicji, a w C5:M5 – liczbę głosów uzyskanych przez poszczególne partie. I już całą reszta jest obliczana automatycznie.
Wiersz 7 zawiera formułę sprawdzającą, czy został przekroczony prób wyborczy: 5% dla partii, 8 procent dla koalicji.
Formuła w komórce np.C7 to: =JEŻELI(C4=”T”;JEŻELI(C6>=8%;”T”;”N”);JEŻELI(C6>=5%;”T”;”N”))
Metoda H’ondta polega na tym, że w pierwszym kroku wstawiamy do tabeli wszystkie wyniki (czyli wartości z wiersza 4), w kolejnym wierszu – dzielimy te wartości przez 2, w następnym – przez 3 itd.
Wyniki tych obliczeń są umieszczone od wiersza 14 w dół.
Formuły zawarte w wierszu 14 – to:
np. komórka C14: =JEŻELI(LUB(C5=””;C7=”N”);0;C5) – czyli jeżeli w tabeli z danymi w komórce C5 nie ma wartości lub w komórce C7 jest wartość N -w komórce C14 jest wartość 0. Jeżeli żaden z tym warunków nie jest spełniony – wstawiana jest tam wartość z komórki C5 (czyli liczba otrzymanych głosów)
Od wiersza 15 – formuła wygląda tak:
np. w komórce C9: =JEŻELI(LUB(C14=””;C14<1);””;C$14/$B15)
– jeżeli w komórce C14 jest wartość większa od 1- jest ona dzielona przez wartość w komórce B15 czyli 2. Analogicznie – w kolejnych wierszach.
Natomiast w komórce B13 jest formuła: =MAX.K(C14:M500;D1))
Wyznacza ona k-tą wartość maksymalną z zakresu obliczeń. Wartość k jest wyznaczona przez liczbę mandatów do podziału – zapisana jest w komórce D1. Wartości większe i równe tej wartości minimalnej są oznaczone w obliczeniach na jasnoniebiesko. Tu wykorzystałam formatowanie warunkowe:
W wierszu 8 jest wyznaczona liczba mandatów dla danej partii. Zastosowałam tu formułę:
=JEŻELI(C7=”T”;LICZ.JEŻELI(C14:C500;”>=” &$B13);0)
Następuje tu sprawdzenie – ile w zakresie obliczeń dla danej kolumny występuje liczb niemniejszych od B13.
Jak w Excelu wyznaczyć daty świąt kalendarzowych? Można to zrobić samymi funkcjami, bez używania makr. I to także dla świąt ruchomych, nie mających swoich stałych dat w kalendarzu.
Po zmianie roku w komórce A1 (podświetlona na żółto), daty automatycznie się zmieniają, wskazując aktualizację dla danego roku.
Plik Excela widoczny na screenach można pobrać tu:
Większość dat z powyższej tabeli wyznaczona jest za pomocą funkcji Excela Data(Rok,Miesiąc,Dzień) i wynika wprost z kalendarza. Zdecydowanie bardziej skomplikowane jest wyznaczenie daty Wielkanocy, przypadającej w danym roku na pierwszą niedzielę po wiosennej pełni księżyca. Jest kilka algorytmów obliczania tej daty, zainteresowanych odsyłam tu:
A skoro coś daje się obliczyć, to z pewnością da się to zrobić także w Excelu. Wynik widoczny jest w tabeli. Powiązane z Wielkanocą są także daty Zielonych Świątków oraz Bożego Ciała, przypadające w 49 i 60 dni po jej dacie.
W praktycznych rozwiązaniach (np. różnego rodzaju grafikach) najczęściej stosuję taką tabelę w osobnym (często ukrytym) arkuszu i przy sprawdzaniu czy w danym dniu wypada święto, korzystam z funkcji Wyszukaj.Pionowo.
Po zmianie roku w komórce A1 (podświetlona na żółto), daty automatycznie się zmieniają, wskazując aktualizację dla danego roku.
